9+1 λόγοι που ο Jason Reitman μπορεί να κλείνει το μάτι στον καθρέφτη του.
9+1. Το μέσα-στα-σύννεφα intro με την Sharon Jones να βρυχάται στη σκιά των χάλκινων. Αυτός ο τόπος είναι δικός σου.
9. Ο Zach Galifianakis σταρ πρώτου μεγέθους; Όχι ακόμα, αλλά ξέρεις την παροιμία που λέει για το παίνεμα και το σπίτι που θα σε πλακώσει.
8. “Everyone needs a co-pilot”. Τόσο κλισέ, αλλά και τόσο αναγκαίο τη στιγμή που πρέπει να ειπωθεί.
7. Πότε το editing πέρασε σε δεύτερη μοίρα; Dana E. Glauberman για περισσότερα χρόνια εγγύηση.
6. Η σκηνή με το ερημωμένο-σαν-να-μην-υπάρχει-αύριο γραφείο εταιρείας – συμπαντική πραγματικότητα.
5. Η αποικοδόμηση των notebooks. Ημερολόγιο για συνουσία μυστική; Jamais.
4. Ο για-πρώτη-φορά συμπαθητικός George Clooney. Πάντα γοητευτικός, πάντα εύστοχος, ποτέ υπερβολικός, αλλά για τις ανάγκες ποιού ρόλου βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση του μέχρι τώρα;
3. Η σχεδόν ανακάλυψη της συγκλονιστικής Anna Kendrick. Αν δεν σε πιάσουν τα γέλια όταν κλαίει που την παράτησαν, κάνε update στο humor database σου. Vera Farmiga (κούκλα) φάε τη σκόνη της.
2. Ο φακός του Reitman που διογκώνεται και αποκτά βαρύτητα. Τόση, που το Juno περνάει στη σφαίρα της πρώιμης δημιουργίας.
1. Οι λέξεις, οι υπόνοιες, οι κυριολεξίες, οι αφηγήσεις, οι μονόλογοι για ένα σακίδιο που κουβαλάει ζωές και μερικές ντροπιαστικές απολύσεις. Μήπως αυτό το λένε σενάριο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου